vrijdag 31 juli 2015

Inspiring


Ons fietsavontuur na ‘oma en opatijd’ gaat weer verder. De eerste dag begint echter met regen en die blijft de hele dag duren, als beloning kunnen we de dag erna wel genieten van besneeuwde bergtoppen. Het geeft het landschap dat tikkeltje extra. Na de drukte van Yellowstone is het een verademing om weer een stuk van de Great Divide te rijden. Nauwelijks auto’s en weer meer fietsers. We gaan een stuk trager op zo’n onverharde weg, maar dat hebben we er wel voor over.

Veel fietsers die we tegenkomen, vinden het ‘inspiring’ dat we dit doen met Warre. Terwijl wij dan weer onder de indruk zijn als we zien hoeveel sommigen per dag fietsen of hoe weinig ze bij hebben. Sommigen hebben nauwelijks iets bij, anderen hebben dan weer een supportcar. Iedereen doet het op zijn manier. Maar helemaal onder de indruk zijn we pas als we in Lima kennis maken met al die hikers die de Continental Divide Trail wandelen. De CDT volgt nauwgezet de waterscheiding en het betekent dus wandelen over bergkammen, vaak 100 mijl zonder enige bevoorrading. Daar hebben wij respect voor!

zondag 26 juli 2015

Danku oma en opa

 
We kregen 2 weken bezoek van oma en opa, en dat was heel leuk. Dus merci voor alles! We hebben ervan genoten. Morgen is het weer tijd om te fietsen.








Hotspot voor dieren


Yellowstone is niet enkel een geologische hotspot maar ook een hotspot voor dieren. Onze teller tikt aardig aan na een paar dagen in het oudste nationale park. Vooral Lamar Valley blijkt een groot succes, niet alleen is het een van de mooiste wegen door het park, ook is het dé plek om bizons te zien. Honderden dieren komen er samen. We zien ook een paar zwarte beren. Wapiti’s, antilopes, berggeiten, vos … te veel om op te noemen. En als kers op de taart zagen we gisteren 2 wolven door de vallei lopen (wie zoekt, die vindt ze op de foto).














 
Al deze dieren veroorzaken de nodige wildjams, de ene al wat langer dan de andere. Sommige toeristen zouden nog het liefst een selfie nemen met de beesten en gaan er wel heel dichtbij. Wij houden onze afstand als is het soms wel moeilijk als een bizon beslist om op de weg te lopen of een zwarte beer voorbijkuiert op een van onze wandelingen. Best spannend!
 

Moet er nog water zijn?


In Yellowstone kan je water vinden in alle soorten en vormen, als een waterval met volle kracht naar beneden stortend, als een rivier die door een brede vallei meandert, als stoom in geisers, warmwaterbronnen, modderpoelen, …. En dat allemaal in weer verschillende kleuren en geuren.

En dus trekken we van het ene thermaal gebied naar het andere. En dat levert weer heel wat foto’s op.










dinsdag 21 juli 2015

Zoef zoef zoef zoef


Terwijl oma, opa en Warre met de auto rijden, fietsen wij naar onze volgende bestemmingen. En whaaw, wat gaat een fiets snel zonder bagage en fietskar. Dat we niet de enige toeristen zijn in Grand Teton NP en Yellowstone hadden we al gemerkt. Zijn er in Grand Teton nog behoorlijk wat fietsvoorzieningen is het in Yellowstone al koning auto (jeep) wat de klok slaat. Naar de verharde strook die je hier meestal langs de weg hebt en die varieert van pechstrookbreedte tot een smal strookje verbrokkelde asfalt, is het in Yellowstone vaak zoeken. Met een geschat aantal  bezoekers van 1 miljoen voor de maand juli, zijn we blij dat Warre niet in de fietskar zit. Hoewel de meeste chauffeurs de nodige afstand bewaren, is het toch schrikken als een zware jeep met een meer dan tien meter lange caravan en daarachter een motorboot je bijna het bos induwt. De National Park Service plaatst klimaatverandering op nummer 1 van de grootste bedreigingen voor het voortbestaan van de natuur in de parken, maar in hun beleid is daar nog weinig van te merken. Pendelbussen, fietsverhuur, fietspaden, spelen met de toegangsprijs, bepaalde wegen tijdelijk voorbehouden voor langzaam en gedeeld vervoer,… er is veel mogelijk.

Gelukkig hebben ze hier en daar toch al een paar wegen enkel voor fietsers voorzien en kunnen we daar genieten van de rust en de mooie landschappen.


 






 

Scoop en Lifty


Een valies voor Warre. Dat hadden oma en opa bij. En wat stak er in. Boekjes, oma’s wafeltjes, mooie tekeningen van Mirte, Ine en Bent, chocolaatjes en koekjes van de tennis, scoop en lifty. Het leek wel even Sinterklaas.

Maar ze kwamen natuurlijk ook om mee met ons de parken te verkennen.






 

Teveel foto's


Gelukkig zitten we in het digitale tijdperk. Anders puilden onze fietstassen uit van de filmrolletjes. Verantwoordelijk voor al die foto’s zijn de Tetons (samen met het zonnetje dat teruggekeerd is).







 
Uit het niets rijst deze messcherpe bergketen op. Iedere bocht in de weg levert een nieuw panorama op dat je in de remmen doet gaan. We hebben nog een paar dagen voor oma en opa op bezoek komen. We doorkruisen het nationaal park van noord naar zuid en kijken onze ogen uit.

De gastvrijheid van Wyoming zet zich verder. Op de campground van Colter Bay, krijgen we “left overs” van Backroads - een reisorganisatie die fietstrips aanbiedt: een grote ziploc-zak vol kip met appeltjes, een zak vol kaas en een brood. Het kookvuurtje blijft in de fietstas zitten. ’s Morgens krijgen we nog wat wraps toegestopt. In Signal Mountain wordt onder dreigende onweerswolken het laatste kampeerplekje voor onze neus ingenomen. De eerste druppels spatten uiteen op onze fiets. We rijden de camping op en vragen aan de eerste man die we tegenkomen of we ons tentje naast zijn mobilhome mogen zetten. Geen probleem! Het blijken fervente wandelaars te zijn. De vrouw wandelde de Appalachen trail, 3500 km lang, en is blij om ons “uit de nood” te helpen.

We zakken verder af naar het zuiden en kamperen aan Jenny Lake. Eerst een dagje spelen op het strand. Warre ruilt zijn karig speelgoed even met het speelgoed van twee leeftijdsgenootjes. Nooit gedacht dat een oud Fisher-Price autootje zo veel waard was! De volgende dag varen we Jenny Lake over en maakt Warre zijn eerste bergwandeling. Onder bewonderende blikken van andere wandelaars (en mama en papa) stapt hij over boomwortels en rotsen naar Inspiration Point en Cascade Canyon. Het kost moeite om aan de lokroep van de bergen te weerstaan en terug te keren naar het meer. Hmmm, hier willen we nog wel eens terugkomen om een lange trekking te maken.






En dan is - na lang aftellen - de dag aangebroken dat oma en opa komen.