braderie

4th of July, Independence Day. Dat moeten we toch eens meemaken. Omdat in Wyoming stadjes niet dik gezaaid zijn, blijven we wat hangen in Lander. Iedereen spreekt ons aan: "You gonna be here the 4th? Awesome, you picked the perfect spot! People go crazy here."

Onze verwachtingen zijn dus hoog gespannen. Het programma begint met een pannekoekenontbijt, in het rusthuis. Tot hiertoe is alles rustig. Daarna gaat het richting Main Street voor the parade. Dit is voor velen een hoogmis. Hun stoeltjes staan er al van de dag er voor. Een tweede rij kijkt vanuit de bak van de pickups toe, al dan niet getooid in een short en hemd met arend of stars and stripes. Het begint met het volkslied: petjes gaan af, het rechterhand plechtig tegen de borst, gejuich en applaus als het gedaan is. Dan komt een bonte stoet voorbij van politie, firefighters, marines, een hoop miss'en, een koppel dat 65jaar getrouwd is, de school, zwemclub, een resem oude tractors, zelfs het plaatselijke vogelopvangcentrum. Af en toe wat geklap en geroep. Bij de kinderen vooral als er snoepjes of waterballonnen gegooid worden. Op het einde komt de finale, het plaatselijke brandweerkorps spuit onder luid getoeter iedereen druipnat. Wij staan op het einde, het water is tegen dan op.

 

 

 

 

 

 

Om 12.00 gaat het naar het park voor de bbq. We horen de eerste knallen. Het lijkt wel oorlog. Misschien moeten ze op de verpakking van het vuurwerk toch eens zetten dat je moet wachten tot het donker is. Vanaf een uur of negen is het pas echt menens. De hemel is verlicht van de knallen. Werkelijk iedereen schiet vuurwerk af, niet van die kleine pijltjes, maar het zwaardere werk. Om half één 's nachts keert de rust weer.

Was het wat we verwacht hadden? Ja en neen, hadden we meer vlaggen en versierde huizen verwacht? Zeker. Hadden we meer feest verwacht? Zeker, of toch meer eten, drinken en braderietoestanden. Was het luid en patrionnistisch? Ja. Was het eens leuk om te zien? Absoluut.