Proficiat aan Steven en Elke

 

Elke en Steven, vandaag trouwen jullie! We vinden het jammer dat we er niet bij kunnen zijn. Maar we hopen op een stralende dag voor jullie.

Moeten er nog bloemen zijn?

De woestijn is momenteel wel een bloemenparadijs.

 

Bye bye Colorado, hello Wyoming

Na Steamboat Springs fietsen we richting Rawlins. Via Columbine gaan we richting Steamboat Lake. Zalig om even met de voeten in het water te zitten.

Daarna gaat de weg via enorme ranches en duurt het even voor we een kampeerplek vinden. De Ladder Ranch heeft voor fietsers een grasveldje omzoomd met enorme wilgen in de aanbieding en ook nog eens avondeten. Dat slaan we niet af. Warre is vooral gecharmeerd door de puppies die er rond lopen. De weg loopt er net langs de grens, dus we eten al in Wyoming maar slapen nog in Colorado.

 

De vlag van Colorado (de middelste) zeggen we vaarwel en rijden nu Wyoming binnen en dat zullen we geweten hebben. De volgende dagen klimmen we weer omhoog om dan telkens weer af te dalen naar riviertjes of creecks zoals ze dat hier noemen.

 

Er zijn grote wegenwerken bezig op de weg naar Rawlins, toch mogen we er door. En voor Warre zijn het topdagen, trucks, bulldozers, .... ze passeren allemaal. De ene al wat indrukwekkender dan de andere.

 

 De beroemde Aspen Alley, en dan nog een nachtje kamperen in het Medicine Bow Forest, daarna zien we niet veel bomen meer en komen we in de woestijn terecht. Desolate landschappen en heuvel op en af, en zo gaan we maar door.

En dat bij wel zeer warme temperaturen. Water en schaduw, appreciëren we nu des te meer. We overnachten nog een laatste keer aan het Teton reservoir om dan de laatste 15 mijl naar Rawlins te doen. Met ijs en fris water als beloning, zalig!

Rodeo

Jullie hadden nog een filmpje te goed!

 

Steamboat Springs - we love it

De dag dat we uit Steamboat springs willen vertrekken, wordt An geveld door een migraine. En dus besluiten we nog even te blijven. En dat blijkt nog wel een goede beslissing, de migraine verdwijnt na de nodige rust terwijl Warre en Hans het zwembad induiken. En 's avonds zijn we helemaal in de festivalstemming met een gratis optreden vlak aan de skischans, een speciale locatie.

 

En Warre gooit de benen los en in de lucht.

 



 

Zaterdag lijkt Steamboat springs wel omgedoopt tot Mustangcity. De hoofdstraat is gevuld met opgeblonken mustangs in alle soorten en maten. Een kleurrijk plaatje.

 

 

 

's Avonds is het paardenkracht van vlees en bloed die voor het nodige vermaak zorgt. De Steamboat Springs ProRodeo Series: cowboyboots, stars and stripes, stetsons, testosteron, bullrides, lasso's en veel jiehaa's. Spektakel verzekerd!

Obamacare

Je vraagt je na een consultatie van hoop en al een kwartier in het hospitaal van Steamboat Springs toch af waar al die tegenstand tegen de Obamacare vandaan kwam/komt. De factuur van dit bezoekje klopte af op - voorlopig - 507$. Dit is exclusief de oogdruppels tegen een simpele ooginfectie. Bij deze is de reisverzekering terugverdiend.
Onze sociale zekerheid mag dan handenvol geld kosten, 't is het meer dan waard. Ik kan me voorstellen dat heel wat mensen in de trailer camps noodgedwongen het hoesten moeten verkiezen boven het ophoesten van een paar honderd dollars voor een doktersbezoek...

Ondertussen stromen in Steamboat Springs ronkende Mustangs toe voor de 27e www.rockymountainmustangroundup.org. Ze delen de weg met full suspension downhill mountainbikes. Je kan hier met de skilift naar boven en dan kiezen uit steil, steiler, steilst om je naar beneden te storten. Wij bekijken dit alles vanuit het park. Voor Warre is een glijbaan immers al spannend genoeg. En wij hebben aan één doktersbezoek al genoeg!

western op zondagmiddag

Met naast ons de schuimende Colorado rivier, een luid fluitende daverende Amtrak-trein, een steile rotsige helling, langs de kant van de weg een skelet van een hert, boven ons een zinderende zon met zwevende kalkoengieren en in de verte het geluid van geweerschoten afkomstig van de  Division of Wildlife shooting range of Parshall, moet je zelf je ogen niet sluiten om je in een western te wanen. Gelukkig eindigt deze niet in een duel in een stoffige straat, maar op een nietig grasveldje tussen de immense caravans en mobilhomes in het RV-park van Kremmling.

 

 

Vanuit Kremmling gaat het weer stevig bergop naar Gore Pass. Klimmen betekent hier een droog, dor landschap inruilen voor bos, riviertjes met beverdammen en moerassige graslanden. Het lijkt de omgekeerde wereld wel.

 

Een ander vaststaand feit is het verloop van het weer. 's Morgens een staalblauwe hemel, tegen de middag de eerste wolkjes, in de late namiddag de eerste donderslagen al dan niet met een druppel regen, 's avonds een mooie zonsondergang en tegen dat de eerste sterren verschijnen is de hemel alweer uitgeklaard.

Wie denkt dat het wegennet in de VS enkel bestaat uit highways heeft het mis. We volgen nu the Great Divide Montainbike Route, een fietsroute die loopt van Banff in Canada tot aan de Mexicaanse grens. Grote delen van deze route gaat over gravel- en boswegen en zou dus ook voor ons weggelegd moeten zijn. De eerste kilometers vanaf Lynx Pass tot aan Lake Catamount waren alleszins veelbelovend.

pedal on

terug naar de "beschaving"

In Grand Lake kamperen we op de Green Ridge campground in Arapaho National Recreation Area. Een speeltuin voor grote jongens. Een om ter grootste pickup, een om ter grootste RV (ne caravan), een om ter grootste boot, een om ter grootste quad, een om ter grootste vislijn, een om ter grootste kampvuur, een om ter grootste buik en een om ter grootste generator om je RV te voorzien van stroom. Echt stil was het er dus nooit en met onze fiets en tentje vielen we wat uit de toon ;-)

Warre vindt er wel speelkameraadjes en prairiehonden. En wij kunnen er genieten van een mooie zonsondergang.

En dan even relaxen, ook dat kan in Rocky Mountain National Park

In Timber Creeck Campground is vaak "timber" geroepen, er staat geen enkele boom meer. Ook de bossen in de vallei staan er opvallend doods bij. Oorzaak is geen ongebreidelde houtkap, maar een kevertje - the mountain pine beetle - die hier de plak zwaait. De beestjes worden geholpen door de klimaatsverandering en aan de doorsnee jeep van de Amerikaan te zien, ziet hun toekomst er goed uit.
 

Van Timber Creeck campground rijden we tot Grand Lake, een 10 mijl verder, we hebben dus genoeg tijd om even de benen te strekken. Een bezoek aan Holzwarth historic site kan er dus wel af. Historic is hier 1920 ;-)

Warre wilde ook even als boer Tim zijn :-)
 

 

 De Colorado rivier - nog eventjes ongetemd - stroomt hier door een brede vallei vol bloemen.
 

Rocky Mountain National Park adembenemend

En adembenemend in alle betekenissen. Weidse landschappen, prachtige uitzichten, .... en we besluiten er ook dwars door te fietsen over de Trail Ridge Road, de hoogste weg in de USA. Daarvoor moeten we bijna 1500 m klimmen vanuit Estes Park. Zwaar en hier en daar afzien maar ook zo adembenemend mooi. En hoewel ze een slechte dag voorspeld hadden, krijgen we prachtig weer en kunnen we zo ten volle genieten van de uitzichten.

We beginnen in een groene vallei en gaan zo stilaan omhoog. En ondertussen klimmen, klimmen en nog eens klimmen en ondertussen genieten van al dat moois.

 

 En af en toe ook eens stoppen om te rusten, te eten en te drinken en Warre wat te laten spelen. Gelukkig zijn er genoeg rotsen, eekhoorns, mieren, ... waar hij zich mee kan amuseren.

 En dan gaat het hoger en hoger en komen we stilaan bij de eerste sneeuw.

 

Eindelijk bereiken we het hoogste punt van de weg, 3713 m. Moe maar vooral trots op onszelf dat we dit met de fiets gedaan hebben. Vanaf nu gaat het alleen maar bergaf in een winters landschap en dalen we 1000 m tot aan de Timber Creek Campground.

 Yes, we did it! Dat verdient een selfie, niet ;-)
(beloofd we gaan er geen gewoonte van maken)