Gelukkig zitten we in het digitale tijdperk. Anders puilden
onze fietstassen uit van de filmrolletjes. Verantwoordelijk voor al die foto’s
zijn de Tetons (samen met het zonnetje dat teruggekeerd is).
Uit het niets rijst deze messcherpe bergketen op. Iedere
bocht in de weg levert een nieuw panorama op dat je in de remmen doet gaan. We
hebben nog een paar dagen voor oma en opa op bezoek komen. We doorkruisen het
nationaal park van noord naar zuid en kijken onze ogen uit.
De gastvrijheid van Wyoming zet zich verder. Op de campground van Colter Bay, krijgen we “left overs” van Backroads - een reisorganisatie die fietstrips aanbiedt: een grote ziploc-zak vol kip met appeltjes, een zak vol kaas en een brood. Het kookvuurtje blijft in de fietstas zitten. ’s Morgens krijgen we nog wat wraps toegestopt. In Signal Mountain wordt onder dreigende onweerswolken het laatste kampeerplekje voor onze neus ingenomen. De eerste druppels spatten uiteen op onze fiets. We rijden de camping op en vragen aan de eerste man die we tegenkomen of we ons tentje naast zijn mobilhome mogen zetten. Geen probleem! Het blijken fervente wandelaars te zijn. De vrouw wandelde de Appalachen trail, 3500 km lang, en is blij om ons “uit de nood” te helpen.
We zakken verder af naar het zuiden en kamperen aan Jenny
Lake. Eerst een dagje spelen op het strand. Warre ruilt zijn karig speelgoed
even met het speelgoed van twee leeftijdsgenootjes. Nooit gedacht dat een oud
Fisher-Price autootje zo veel waard was! De volgende dag varen we Jenny Lake
over en maakt Warre zijn eerste bergwandeling. Onder bewonderende blikken van
andere wandelaars (en mama en papa) stapt hij over boomwortels en rotsen naar
Inspiration Point en Cascade Canyon. Het kost moeite om aan de lokroep van de
bergen te weerstaan en terug te keren naar het meer. Hmmm, hier willen we nog
wel eens terugkomen om een lange trekking te maken.
En dan is - na lang aftellen - de dag aangebroken dat oma en
opa komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten