Met naast ons de schuimende Colorado rivier, een luid fluitende daverende Amtrak-trein, een steile rotsige helling, langs de kant van de weg een skelet van een hert, boven ons een zinderende zon met zwevende kalkoengieren en in de verte het geluid van geweerschoten afkomstig van de Division of Wildlife shooting range of Parshall, moet je zelf je ogen niet sluiten om je in een western te wanen. Gelukkig eindigt deze niet in een duel in een stoffige straat, maar op een nietig grasveldje tussen de immense caravans en mobilhomes in het RV-park van Kremmling.
Vanuit Kremmling gaat het weer stevig bergop naar Gore Pass. Klimmen betekent hier een droog, dor landschap inruilen voor bos, riviertjes met beverdammen en moerassige graslanden. Het lijkt de omgekeerde wereld wel.
Een ander vaststaand feit is het verloop van het weer. 's Morgens een staalblauwe hemel, tegen de middag de eerste wolkjes, in de late namiddag de eerste donderslagen al dan niet met een druppel regen, 's avonds een mooie zonsondergang en tegen dat de eerste sterren verschijnen is de hemel alweer uitgeklaard.
Wie denkt dat het wegennet in de VS enkel bestaat uit highways heeft het mis. We volgen nu the Great Divide Montainbike Route, een fietsroute die loopt van Banff in Canada tot aan de Mexicaanse grens. Grote delen van deze route gaat over gravel- en boswegen en zou dus ook voor ons weggelegd moeten zijn. De eerste kilometers vanaf Lynx Pass tot aan Lake Catamount waren alleszins veelbelovend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten